Los mots son de sòus traucats.
Per jogar als osselets
Ne vòle cafir ma pauma.
E ne faire gisclar son cant perdut,
Ambe d'ulhauç de lusor nòva.
An delembrat çò que disián,
Son tornats vèrges dins l'espandi.
Lo sòu traucat es vengut nòu.
Ne vole faire de solelhs
E de lunas emai d'estelas
Qu'entre eles s'entrelusiràn.
Entre dos sangluts de guitarra
S'estira un sègle de dolor.
Max Roqueta
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire