L’epòca classica (Classique),
1700-1750 a 1800
Lo concerton del latin « concertare » que vòl dire se concertar, dialogar… designa una compausicion musicala escricha per un o mantun solistes e un orquestre. Mozart i balharà sa forma e son estile classica (lèu, lent, lèu). De costuma, lo tresen moviment dels concertòs permet al soliste de metre en valor sa virtuositat.
Un orquestre de 20 a 50 instruments.
Mai que mai de còrdas, de boèses e qualques percussions, rarament de coires, levat en solistes.
Un instruments capiòl s’expressa.
La bassa contunha de l’epòca baròca seriá aquí l’orquestre tot.
La sinfonia es atanben d’aquèla epòca. Haydn i balha son estile vigoros e contrastat e Mozart i apond son sens dels timbres.
Son de comandas d’òmes d’argent e de poder.
Un orquestre de talha mejana que joguèsse un concertò o una sinfonia (que se ditz tanben Motet grand) es de segur de jogar de musica de l’epòca classica.
Daphnis e Alcimadure.
Libret de Joan-Josep Cassanea de Mondonvilla escrich en occitan lo 4 de novembre de 1754 per Maria Fel, soprana e Peire Jeliotta, nauta-contra qu’èran eles tanban occitans.
Gasolhats auselets a l’ombra del fulhatge,
Quand vos fiulatz mon cor es encantat.
Entendi ben, que dins vòstre lengatge,
Vos celebratz la libertat.
Ela es lo plaser de ma vida,
Car ieu la canti coma vos ;
Tanben sens cessa ela me crida,
Qu’ela sola pòt rendre urós.
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire