1453 a 1610 (mòrt d’Enric IV)
Es una musica polifonia. Es a dire una compausicion musicala a mantuna linhas melodicas (del grèc, polys (mantun) e phônê (son)).Cada votz a sa valor melodica pròpia. Passam de la monodia a capella a la polifonia complexa acompanhada.
Se ausissètz una musica a dançar, jogada o cantada a mantuna voces (polifonia), en utilisar d’instrumentjavascript:void(0)s coma la flauta de bec, lo lut e de pichonas percussions tal coma lo tamborin o los grelòts, serà de segur, una musica de la renaissença.
JANEQUIN (Clement) 1485 a l’entorn de-1558 Châtellerault. +Paris
Es una figura majer de la cançon polifonica del segle XVI.
Clèrgue, foguèt mai abil dins la musica profana que non pas dins la musica sacrada, mai que mai dins la cançon descriptiva.
Es conegut per las « amors » de Ronsard, sa mesa en musica de poèmas de Francés 1er e sas celebracions de las campanhas de Francés de Guisa que n’èra lo capelan.
Tre 1505 es a Bordèu al servici de « Lancelot du Fau » puèi en 1523 de Joan de Fois.
1531 se n’va jonher son fraire a Angers onte venguèt Capelan de la vila.
1549 es a Paris onte encontra Claudia Godimel e dintra dins la còla Pèire Certon , Marc-Antòni Muret e Godimel que trabalhavan a l’illustracion de las Amors de Ronsard.
Coneis los poderoses del temps : Enric II, Francés de Guisa, lo cardinal Joan de Lorena.
Moriguèt a Paris, paure coma totjorn aviá viscut.
2 messas polifonicas, 1 sol motet nos demora, 5 recuèlhs de psaumas e cançons spiritualas e, çò mai important, 300 cançons que se disian «chanson française» o melhor «chanson parisienne» que daissèron plaça, dins la segonda partida del segle XVI al madrigal Italian.
Tres stiles de cançons : sentimentala e calhòlas (pebradas) o empleguèt coma los autres (Janequin, Semisy, Certon, Passereau, Hesdin, Jacotin, Sandrin, Le Heurteur,…) e la cançon descriptiva ne foguèt lo paire e lo mestre.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire