Cant - Poesia : MAGALÍ. Frederic Mistral.

Ò Magalí, ma tant amada,
Mete la tèsta au fenestron!
Escota un pauc aquesta aubada
De tamborins e de violons.
Es plen d'estèlas, aperamont.
L'aura es tombada,
Mai leis estèlas palliràn,
Quand te veiràn.

– Pas mai que dau murmur dei brondas
De ton aubada ieu fau cas!
Mai ieu me'n vau dins la mar blonda
Me faire anguièla de rocàs.
– Ò Magalí, se tu te fas
Lo pèis de l'onda,
Ieu, lo pescaire me farai
Te pescarai.
– Ò! mai, se tu te fas pescaire,
Tei vertolets quand gitaràs,
Ieu me farai l'aucèu volaire,
M'envolarai dins lei campàs.
– Ò Magalí, se tu te fas
L'aucèu de l'aire,
Ieu lo caçaire me farai,
Te caçarai.
– Ai perdigaus, ai boscaridas,
Se vènes, tu, calar tei laçs,
Ieu me farai l'èrba florida
E m'escondrai dins lei pradàs.
– Ò Magalí, se tu te fas
La margarida,
Ieu l'aiga linda me farai,
T'arrosarai.
– Se tu te fas l'aigueta linda,
Ieu me farai lo nivolàs,
E lèu me'n anarai ansinda
A l'America, perabàs...
– Ò Magalí, se tu te'n vas
Alin ais Indas,
L'aura de mar ieu me farai,
Te portarai.
– Se tu te fas la marinada,
Ieu fugirai d'un autre latz:
Ieu me farai l'escandilhada
Dau grand solèu que fond lo glaç.
– Ò Magalí, se tu te fas
La solelhada,
Lo verd limbèrt ieu me farai,
E te beurai.
– Se tu te rèndes l'alabrena
Que se rescond dins lo bartàs,
Ieu me rendrai la luna plena
Que dins la nuech fai lum ai mascs.
– Ò Magalí, se tu te fas
Luna serena,
Ieu bèla nèbla me farai,
T'acaptarai.
– Mai se la nèbla m'emmantèla,
Tu, pèr aquò, non me tendràs;
Ieu, bèla ròsa vierginèla,
M'espandirai dins l'espinàs!
– Ò Magalí, se tu te fas
La ròsa bèla,
Lo parpalhon ieu me farai,
Te baisarai.
Vai, calinhaire, corre, corre
Jamai, jamai m'agantaràs.
Ieu, de la rusca d'un grand rore
Me vestirai dins lo boscàs.
– Ò Magalí, se tu te fas
L'aubre dei morre,
Ieu lo clòt d'èurre me farai,
T'embraçarai!
– Se me vòs préner a la braceta,
Rèn qu'un vièlh chaine arraparàs...
Ieu me farai blanca mongeta
Dau monastier dau grand sant Blas!
– Ò Magalí, se tu te fas
Monja blanqueta,
Ieu, capelan, confessarai,
E t'ausirai!
– Se dau covènt passes lei pòrtas,
Tótei lei monjas trovaràs
Qu'a mon entorn saràn pèr òrta,
Car en susari me veiràs.
– Ò Magalí, se tu te fas
La paura mòrta,
Adonc la tèrra me farai,
Aquí t'aurai!
Ara comence enfin de crèire
Que non me parles en risènt.
Vaquí mon anelon de vèire
Pèr sovenènça, ò bèu jovènt!
– Ò Magalí, me fas de bèn!...
Mai, tre te vèire,
Ve leis estèlas, ò Magalí,
Come an pallit!