19/11/2009

poesia n°8 : Canson de Guilhèm IX.

Canso.

Ab la dolchor del temps novel
Foillo libosc, e li aucel
Chanton chascus en lor lati
Segon lo vers del novel chan ;
Adonc esta ben c'om s'aisi
D'acho don hom a pus talan.

De lai don pus m'es bon e bel
Non vei messager ni sagel,
Per que mos cors non dorm ni ri,
Ni no m'aus traire adenan
Tro que sacha ben de la fi
S'el'es aissi com eu deman.

La nostr'amor vai enaissi
Com la branca de l'albespi
Qu'esta sobre l'arbre en treman,
La nuoit, a la ploja ez al gel,
Tro l'endeman, que-l sols s'espan
Pel las fueillas verz e-l ramel.

Enquer me menbra d'un maiti
que nos fezem de guerra fi,
E que-m donet un don tan gran,
Sa drudari'e son anel :
Enquer me lais Dieus viure tan
C'aja mas manz soz so mantel !

Qu'eu non ai soing d'estraing lati
Que-m parta de mon Bon Vezi ;
Qu'eu sai de paraulas com van
Ab un breu sermon que s'espel ;
Que tal se van d'amor gaban,
Nos n'avem la pessa e-l cotel.

Guilhèm IX duc d'Aquitània.

Aucun commentaire: