Poesia n°2 : La princessa Valentina. Florian Vernet.

Un còp èra una princessa que se sonava Valentina. Èra polida coma tot... e completament fòla !
Pas fòla del tot, de fach, mas plena de fantasiá. Son paire, lo rei de Cracolia, voliá que se maridèsse amb qualqu'un de coma cal, de plan ric, un autre rei o un prince per exemple.
Valentina voliá pas, fasiá totjorn a son sicap. Un jorn, butat per sos conselhièrs, lo rei s'embufèt, la menacèt e li demandèt de prene una decision. Valentina ensagèt plan de discutir, pas res a faire.

[...]