Frasa 14: Dempuèi aqueste jorn, se trufam pas mai de l'eriç.

Poesia setmana del 09-16 de Març de 2009: Baila – me

Baila – me puslèu la vida,
bèl amor desencatat,
vent de sòmi e d’aucelilha,
d’un bèl arbre ben plantat ;

sus una branca de sause
tot l’amarum de l’estiu,
fuòc dau cèu, flamba que crema
un aire voide de tot dieu ;

un aucèl que va per nivols
tot piulant de soletat,
una branca qu’i fa signe
au fons de l’eternitat ;

una cambra de silenci,
nuòch d’ombra e crudèu repaus,
un pensar que bronzineja
vèspa d’aür sens lutz ni patz ;

mas per un còr que camina
en un gorg escur de carn,
amor, durbigas ta ròsa
a l’espinha de l’azard.


Max Roqueta

Tèxt causit n°14: Lo pichòt eriç e lo pichòt esquiròl

Un còp èra un eriç qu'èra fòrça pichòt e n'i avia que se trufavan d'el perdeque èra mai pichòt que los autres.
Sa mamà e son papà diguèron a lor pichon qu'a la nuèch, anavan partir del clan.
Lo lendeman matin, un esquiròl arribèt e demandèt a l'eriç:
"- Pòdi èsser ton amic?
- De segur" respondiguèt l'eriç.
Lo pichon eriç anèt quèrre de mangiscla. L'esquiròl l'ajudèt.
Venguèron amics.
L'esquiròl foguèt content d'aver un amic.
Dempuèi aqueste jorn, se trufam pas mai de l'eriç.


Lopò e la classa de CE-CM