Tèxt causit 17 : A l'Illa perduda.
Un jorn, Lucia, Jonatan e ieu Bastian.
Èrem sus una illa perduda. Jogàvem al balon puèi manjàvem.
Un jorn, faguèrem un grand fuòc. Un pauc mai tard un batèu nos vegèt e nos prenguèt.
Nos menèt a New York.
Aval poguèrem jogar al casino lo demai de nòstra vida.
Bastian CM2 e la classa de cicle 3.
Èrem sus una illa perduda. Jogàvem al balon puèi manjàvem.
Un jorn, faguèrem un grand fuòc. Un pauc mai tard un batèu nos vegèt e nos prenguèt.
Nos menèt a New York.
Aval poguèrem jogar al casino lo demai de nòstra vida.
Bastian CM2 e la classa de cicle 3.
17/01/2011
Cant 17 : Classica. Daphnis e Alcimadure. Joan-Josep Cassanea de Mondonvilla.
L’epòca classica (Classique),
1700-1750 a 1800
Lo concerton del latin « concertare » que vòl dire se concertar, dialogar… designa una compausicion musicala escricha per un o mantun solistes e un orquestre. Mozart i balharà sa forma e son estile classica (lèu, lent, lèu). De costuma, lo tresen moviment dels concertòs permet al soliste de metre en valor sa virtuositat.
Un orquestre de 20 a 50 instruments.
Mai que mai de còrdas, de boèses e qualques percussions, rarament de coires, levat en solistes.
Un instruments capiòl s’expressa.
La bassa contunha de l’epòca baròca seriá aquí l’orquestre tot.
La sinfonia es atanben d’aquèla epòca. Haydn i balha son estile vigoros e contrastat e Mozart i apond son sens dels timbres.
Son de comandas d’òmes d’argent e de poder.
Un orquestre de talha mejana que joguèsse un concertò o una sinfonia (que se ditz tanben Motet grand) es de segur de jogar de musica de l’epòca classica.
Daphnis e Alcimadure.
Libret de Joan-Josep Cassanea de Mondonvilla escrich en occitan lo 4 de novembre de 1754 per Maria Fel, soprana e Peire Jeliotta, nauta-contra qu’èran eles tanban occitans.
Gasolhats auselets a l’ombra del fulhatge,
Quand vos fiulatz mon cor es encantat.
Entendi ben, que dins vòstre lengatge,
Vos celebratz la libertat.
Ela es lo plaser de ma vida,
Car ieu la canti coma vos ;
Tanben sens cessa ela me crida,
Qu’ela sola pòt rendre urós.
1700-1750 a 1800
Lo concerton del latin « concertare » que vòl dire se concertar, dialogar… designa una compausicion musicala escricha per un o mantun solistes e un orquestre. Mozart i balharà sa forma e son estile classica (lèu, lent, lèu). De costuma, lo tresen moviment dels concertòs permet al soliste de metre en valor sa virtuositat.
Un orquestre de 20 a 50 instruments.
Mai que mai de còrdas, de boèses e qualques percussions, rarament de coires, levat en solistes.
Un instruments capiòl s’expressa.
La bassa contunha de l’epòca baròca seriá aquí l’orquestre tot.
La sinfonia es atanben d’aquèla epòca. Haydn i balha son estile vigoros e contrastat e Mozart i apond son sens dels timbres.
Son de comandas d’òmes d’argent e de poder.
Un orquestre de talha mejana que joguèsse un concertò o una sinfonia (que se ditz tanben Motet grand) es de segur de jogar de musica de l’epòca classica.
Daphnis e Alcimadure.
Libret de Joan-Josep Cassanea de Mondonvilla escrich en occitan lo 4 de novembre de 1754 per Maria Fel, soprana e Peire Jeliotta, nauta-contra qu’èran eles tanban occitans.
Gasolhats auselets a l’ombra del fulhatge,
Quand vos fiulatz mon cor es encantat.
Entendi ben, que dins vòstre lengatge,
Vos celebratz la libertat.
Ela es lo plaser de ma vida,
Car ieu la canti coma vos ;
Tanben sens cessa ela me crida,
Qu’ela sola pòt rendre urós.
Cant 16 : Lo galerian. Frederic Mistral.
Ausissi amont lo gau
Que canta sus lo teule,
Adieu patron Sigau
Lo brandi de Sant-Eume.
Lo gau o non lo gau
Fasèm coma se l’èra,
Lan-lira, lan lèra,
E vòga la galèra.
Ausissi lo siblet
Dau mestre d’equipatge,
Adieu lo risolet
Dei filhas dau rivatge.
Siblet o non siblet
Fasèm coma se l’èra,
Lan-lira, l’an lèra,
E vòga la galèra.
Ièu vesi Garlaban
Emai la Santa Bauma,
Cal metre pè suls bancs
La Magdalena embauma.
S’aquò’s pas Garlaban
Fasèm coma se l’èra
Lan-lira, lan-lèra,
E vòga la galèra.
Ièu vesi au mirador
Marion tota esmòuguda,
Eme son mocador
Nos fa lo benvenguda.
S’es pas lo mirador
Fasèm coma se l’èra
Lan-lira, lan-lèra
E vòga la galèra.
Que canta sus lo teule,
Adieu patron Sigau
Lo brandi de Sant-Eume.
Lo gau o non lo gau
Fasèm coma se l’èra,
Lan-lira, lan lèra,
E vòga la galèra.
Ausissi lo siblet
Dau mestre d’equipatge,
Adieu lo risolet
Dei filhas dau rivatge.
Siblet o non siblet
Fasèm coma se l’èra,
Lan-lira, l’an lèra,
E vòga la galèra.
Ièu vesi Garlaban
Emai la Santa Bauma,
Cal metre pè suls bancs
La Magdalena embauma.
S’aquò’s pas Garlaban
Fasèm coma se l’èra
Lan-lira, lan-lèra,
E vòga la galèra.
Ièu vesi au mirador
Marion tota esmòuguda,
Eme son mocador
Nos fa lo benvenguda.
S’es pas lo mirador
Fasèm coma se l’èra
Lan-lira, lan-lèra
E vòga la galèra.
Tèxt causit 16 : Mon fantauma. Marlena CM2.
Mon fantauma es farcejaire.
Mon fantauma es blagaire.
Mon fantauma es lo melhor.
Mon fantauma es ben.
Mon fantauma es pas coma los autres.
Mon fantauma es pichòt.
Mon fantauma es roge.
Mon fantauma s'apèla Gugus.
Mon fantauma es a ieu.
Marlena e la classa de cicle 3.
Mon fantauma es blagaire.
Mon fantauma es lo melhor.
Mon fantauma es ben.
Mon fantauma es pas coma los autres.
Mon fantauma es pichòt.
Mon fantauma es roge.
Mon fantauma s'apèla Gugus.
Mon fantauma es a ieu.
Marlena e la classa de cicle 3.
cant 15 : L'aucèl qu'es sul boisson. Estèva Molinièr. Baròca.
L’epòca barròca (Baroque),
1610-1700 a 1750.
Un orquèstra de 15 a 20 instruments (es la naissença de la musica de cambra del rei).
Mai que mai de còrdas e de boèsses,
Una bassa contunha (clavecin o bassa de viòla que vendrà lo violoncèl) que ponctua lo tèxte musical.
Es tanben l’invencion de la cadença perfacha : lo bocin de musica s’acaba dins la meteissa tonalitat que la partença. Aquò balha l’impression de tornar tombar sus sos pès.
Se ausissètz una bassa continua, sètz dins l’epòca baròca.
L’aucèl qu’es sul boisson…
L’aucèl qu’es sul boisson,
Digas una cançon
Alegra la mià vida. (bis)
E vai t’en tot d’un vòl
Veire la margarida,
Li raconta mon dòl. (bis)
E digas li d’abòrd,
Que ieu soi dejà mòrt
Desempuèi que ieu non l’ei vista (bis)
E qu’absent de son uèlh
Ieu ei larma tant trista
Qu’ieu voldriá estre al tombèl. (bis)
Esteva Molinièr.
1610-1700 a 1750.
Un orquèstra de 15 a 20 instruments (es la naissença de la musica de cambra del rei).
Mai que mai de còrdas e de boèsses,
Una bassa contunha (clavecin o bassa de viòla que vendrà lo violoncèl) que ponctua lo tèxte musical.
Es tanben l’invencion de la cadença perfacha : lo bocin de musica s’acaba dins la meteissa tonalitat que la partença. Aquò balha l’impression de tornar tombar sus sos pès.
Se ausissètz una bassa continua, sètz dins l’epòca baròca.
L’aucèl qu’es sul boisson…
L’aucèl qu’es sul boisson,
Digas una cançon
Alegra la mià vida. (bis)
E vai t’en tot d’un vòl
Veire la margarida,
Li raconta mon dòl. (bis)
E digas li d’abòrd,
Que ieu soi dejà mòrt
Desempuèi que ieu non l’ei vista (bis)
E qu’absent de son uèlh
Ieu ei larma tant trista
Qu’ieu voldriá estre al tombèl. (bis)
Esteva Molinièr.
Tèxt causit 15 : La blaga. Aquim CM2.
Un jorn, tres angèls discutisson :
"- Tu cossí sès mòrt ?
- Ieu dintri del trabalh e vesi pas pus ma femna aquí.
Alara ai cercat dins tot l'ostal e me soveni qu'aviái una terrassa al 16en estatge. Montèri e vegèri una persona. L'ai lançada, s'es tornamai agantada, li ai espotit los dets amb un martèl es tombada, un arbre la tornèt agantar dins sa cabussada e li ai lançat un frigidari e moriguèt d'una crisa cardiaca."
L'autre angèl diguèt :
"- èri al 17en estatge e lo vent m'emportèt al 16en estatge. Ai pensat que lo proprietari m'en volriá pas. Es arribat e me lancèt per dessús la terrassa, m'agantèri e me balhèt un còp de martèl suls dets. Daissèri anar e soi tombat, mas un arbre amortiguèt ma tombada e qualqu'un me lançèt un frigidari."
E lo tresen angèl diguèt :
"- Ieu, èri tot nud dins un frigidari."
Aquim e la classa de cicle 3
"- Tu cossí sès mòrt ?
- Ieu dintri del trabalh e vesi pas pus ma femna aquí.
Alara ai cercat dins tot l'ostal e me soveni qu'aviái una terrassa al 16en estatge. Montèri e vegèri una persona. L'ai lançada, s'es tornamai agantada, li ai espotit los dets amb un martèl es tombada, un arbre la tornèt agantar dins sa cabussada e li ai lançat un frigidari e moriguèt d'una crisa cardiaca."
L'autre angèl diguèt :
"- èri al 17en estatge e lo vent m'emportèt al 16en estatge. Ai pensat que lo proprietari m'en volriá pas. Es arribat e me lancèt per dessús la terrassa, m'agantèri e me balhèt un còp de martèl suls dets. Daissèri anar e soi tombat, mas un arbre amortiguèt ma tombada e qualqu'un me lançèt un frigidari."
E lo tresen angèl diguèt :
"- Ieu, èri tot nud dins un frigidari."
Aquim e la classa de cicle 3
Tèxt causit 14 : La mòrt e la vida. Ananca CM2.
La mòrt e la vida.
La mòrt es crudèla per los que la rencontran.
A despart d'aquò, i a la vida qu'es coma un rai de solelh.
Mas de mond aiman lo contrari.
Òc, sabi, es triste...
Raivi qu'al cap d'un moment las gents se mainen que la vida es un bonür.
Tot lo mond gaireben aiman la vida.
E los que se rendon pas compte que la vida pòt menar lo bonür an pas d'astre.
La mòrt e la vida son ligadas mas completament diferentas.
Aimi la vida, ieu.
Vivi, ieu, al mens.
Ieu detèsti la mòrt.
Del còp, vòli pas morir.
Avètz aprés, gràcia a mon tèxt, que pensi que la vida es plan melhora que la mòrt.
Ananca e la classa de cicle 3.
La mòrt es crudèla per los que la rencontran.
A despart d'aquò, i a la vida qu'es coma un rai de solelh.
Mas de mond aiman lo contrari.
Òc, sabi, es triste...
Raivi qu'al cap d'un moment las gents se mainen que la vida es un bonür.
Tot lo mond gaireben aiman la vida.
E los que se rendon pas compte que la vida pòt menar lo bonür an pas d'astre.
La mòrt e la vida son ligadas mas completament diferentas.
Aimi la vida, ieu.
Vivi, ieu, al mens.
Ieu detèsti la mòrt.
Del còp, vòli pas morir.
Avètz aprés, gràcia a mon tèxt, que pensi que la vida es plan melhora que la mòrt.
Ananca e la classa de cicle 3.
05/01/2011
Cant poesia 14 : Le chant des oyseaulx.
L’epòca renaissença o respelida (Renaissance),
1453 a 1610 (mòrt d’Enric IV)
Es una musica polifonia. Es a dire una compausicion musicala a mantuna linhas melodicas (del grèc, polys (mantun) e phônê (son)).Cada votz a sa valor melodica pròpia. Passam de la monodia a capella a la polifonia complexa acompanhada.
Se ausissètz una musica a dançar, jogada o cantada a mantuna voces (polifonia), en utilisar d’instrumentjavascript:void(0)s coma la flauta de bec, lo lut e de pichonas percussions tal coma lo tamborin o los grelòts, serà de segur, una musica de la renaissença.
JANEQUIN (Clement) 1485 a l’entorn de-1558 Châtellerault. +Paris
Es una figura majer de la cançon polifonica del segle XVI.
Clèrgue, foguèt mai abil dins la musica profana que non pas dins la musica sacrada, mai que mai dins la cançon descriptiva.
Es conegut per las « amors » de Ronsard, sa mesa en musica de poèmas de Francés 1er e sas celebracions de las campanhas de Francés de Guisa que n’èra lo capelan.
Tre 1505 es a Bordèu al servici de « Lancelot du Fau » puèi en 1523 de Joan de Fois.
1531 se n’va jonher son fraire a Angers onte venguèt Capelan de la vila.
1549 es a Paris onte encontra Claudia Godimel e dintra dins la còla Pèire Certon , Marc-Antòni Muret e Godimel que trabalhavan a l’illustracion de las Amors de Ronsard.
Coneis los poderoses del temps : Enric II, Francés de Guisa, lo cardinal Joan de Lorena.
Moriguèt a Paris, paure coma totjorn aviá viscut.
2 messas polifonicas, 1 sol motet nos demora, 5 recuèlhs de psaumas e cançons spiritualas e, çò mai important, 300 cançons que se disian «chanson française» o melhor «chanson parisienne» que daissèron plaça, dins la segonda partida del segle XVI al madrigal Italian.
Tres stiles de cançons : sentimentala e calhòlas (pebradas) o empleguèt coma los autres (Janequin, Semisy, Certon, Passereau, Hesdin, Jacotin, Sandrin, Le Heurteur,…) e la cançon descriptiva ne foguèt lo paire e lo mestre.
1453 a 1610 (mòrt d’Enric IV)
Es una musica polifonia. Es a dire una compausicion musicala a mantuna linhas melodicas (del grèc, polys (mantun) e phônê (son)).Cada votz a sa valor melodica pròpia. Passam de la monodia a capella a la polifonia complexa acompanhada.
Se ausissètz una musica a dançar, jogada o cantada a mantuna voces (polifonia), en utilisar d’instrumentjavascript:void(0)s coma la flauta de bec, lo lut e de pichonas percussions tal coma lo tamborin o los grelòts, serà de segur, una musica de la renaissença.
JANEQUIN (Clement) 1485 a l’entorn de-1558 Châtellerault. +Paris
Es una figura majer de la cançon polifonica del segle XVI.
Clèrgue, foguèt mai abil dins la musica profana que non pas dins la musica sacrada, mai que mai dins la cançon descriptiva.
Es conegut per las « amors » de Ronsard, sa mesa en musica de poèmas de Francés 1er e sas celebracions de las campanhas de Francés de Guisa que n’èra lo capelan.
Tre 1505 es a Bordèu al servici de « Lancelot du Fau » puèi en 1523 de Joan de Fois.
1531 se n’va jonher son fraire a Angers onte venguèt Capelan de la vila.
1549 es a Paris onte encontra Claudia Godimel e dintra dins la còla Pèire Certon , Marc-Antòni Muret e Godimel que trabalhavan a l’illustracion de las Amors de Ronsard.
Coneis los poderoses del temps : Enric II, Francés de Guisa, lo cardinal Joan de Lorena.
Moriguèt a Paris, paure coma totjorn aviá viscut.
2 messas polifonicas, 1 sol motet nos demora, 5 recuèlhs de psaumas e cançons spiritualas e, çò mai important, 300 cançons que se disian «chanson française» o melhor «chanson parisienne» que daissèron plaça, dins la segonda partida del segle XVI al madrigal Italian.
Tres stiles de cançons : sentimentala e calhòlas (pebradas) o empleguèt coma los autres (Janequin, Semisy, Certon, Passereau, Hesdin, Jacotin, Sandrin, Le Heurteur,…) e la cançon descriptiva ne foguèt lo paire e lo mestre.